|
||||||||||||||||
|
Sekwencja oznacza kolejność ustawienia par przewodów wchodzących do modularnego gniazda. W każdej takiej parze jeden przewód jest TIP (końcówka), drugi RING. Pochodzenie tych nazw jest jest historyczne, dawniej w części USA wtyczka telefoniczna wyglądała podobnie do dzisiejszych wtyczek słuchawkowych. Stąd para 1 to przewody "TIP 1" i "RING 1", co oznaczamy w skrócie jako "T1" i "R1". Każda sekwencja opisuje, które piny w interfejsie modularnym stanowią T1, T2, R1, R2 itd.
USOC
To najpowszechniej stosowana sekwencja dla systemów telefonicznych w USA. Pary są zagnieżdżone w taki sposób, że para 1 jest w środku, a każda następna skrajnie w stosunku do środkowej. Taka sekwencja zapewnia utrzymanie ciągłości par, gdy np. urządzenie jednoparowe podłączone zostało przez obwód czteroparowy. Zagnieżdżenie par umożliwia także odwracanie par przy pomocy zwykłego kabla odwracającego (pin 1 na 8, 2 na 7 itp.).
USOC może mieć polaryzację (fizyczny kształt interfejsu) WE2W, WE4W, WE6W, WE8W, WE8K. Wielką zaletą par zagnieżdżonych w sekwencji USOC jest fakt, że wtyk WE4/6W, włożony do gniazda WE8W/8K świetnie pracuje, oczywiście pod warunkiem, że tolerancja rozstawu pinów jest w normie.
![]() |
EIA 568B
To najpowszechniej stosowana sekwencja na całym świecie w nowych instalacjach transmisji danych. Ta sekwencja jest również wspominana w dokumencie 802.3 Ethernet 10Base-T. Ta sekwencja dotyczy tylko polaryzacji 8-przewodowej (WE8W, WE8K).
568B to sekwencja czteroparowa, gdzie para 1 i para 3 odpowiadają parom 1 i 2 w sekwencji USOC. Gwarantuje to zgodność 568B z systemami dwuparowymi (np. telefonia). Zalecana przez Molex Premise Networks.
![]() |
EIA 568A
To najnowsza ze wszystkich sekwencji, pierwszy raz została zdefiniowana w Commercial Building Specification Draft 9.0, jako preferowana sekwencja połączeń UTP. Sekwencja pokrywa się z międzynarodową normą ISDN. Jest ona podobna do 568B, jedynie dwie pary 2 i 3 są zamienione miejscami. Ta sekwencja zapewnia zgodność z sekwencją USOC dla dwóch par (w sekwencji 568B pokrywa się tylko jedna).
![]() |
356A
Trzyparowa wersja 568B, w której para 4 została pominięta (piny 7 i 8 nie są podłączone).
![]() |
10BASE-T
W tej sekwencji wykorzystano polaryzację WE8W/WE8K, jest to modyfikacja sekwencji EIA 568B, w której pary 1 i 4 zostawiono otwarte. Dzięki temu uzyskano dodatkowy poziom ochrony przed włączeniem urządzeń telefonicznych do gniazdek informatycznych. Urządzenia telefoniczne korzystają z pinów 4 i 5, więc połączenie z parami przewodów noszącymi sygnał Ethernet nie jest możliwe.
![]() |
OPEN DECONNET
Wariant sekwencji EIA 568A z trzema parami, w sekwencji tej pominięto parę 1 (piny 4 i 5 są otwarte).
![]() |
DEC
Opracowana przez Digital Equipment Corp., używana w ich oryginalnym systemie okablowania DECconnect dla RS 423, zgodna również z RS 232.
System RS 423 posiada parę nadawania i parę odbierania (parę, a nie przewód, jak w systemach RS 232), stąd w kanale musi nastąpić odwrócenie całych par, aby zaszła komunikacja.
Przy doborze adapterów modularnych lub pętli prądowych, dobrą praktyką jest przypisanie sygnałów "ziemia" pinom R1 i R2 w środku gniazda na pinach 4 i 5 (na tych pinach może się pojawić spore napięcie, gdy wysyłany jest z centrali sygnał dzwonienia). Molex Premise Networks dodatkowo zaleca stosowanie tej sekwencji tylko z polaryzacją MMJ-takiej wtyczki nie można włączyć do gniazda telefonicznego.
ROZPOZNAWANIE SEKWENCJI
W większości systemów okablowania stosuje się kolory do oznaczenia przewodników kabli. Każdy przewodnik z jednej pary ma dwa kolory: jeden przewodnik jest w głównym kolorze i zawiera paski podrzędnego; drugi przewodnik pary jest kolory podrzędnego i zawiera paski koloru głównego. Taki system nazywany jest kodem kolorowym kabla i jest powszechnie stosowany.
W kablach 4-parowych, biały jest zawsze kolorem głównym. Kolorem podrzędnym jest kolor niebieski, pomarańczowy, zielony i brązowy. Stąd para 1 to biały/niebieski, para 2 to biały/pomarańczowy, itd. W ten sposób łatwo jest odszukać pary i określić sekwencję połączeń- zarówno wizualnie, jak i za pomocą testera ciągłości.
Jeżeli w budynku okablowanie nie jest oznaczone kodami kolorowymi w celu identyfikacji rodzaju zastosowanej sekwencji należy postępować następująco: