Kolebką okablowania strukturalnego są Stany Zjednoczone i tam powstały pierwsze standardy. Podstawową dla okablowania strukturalnego normą jest EIA/TIA 568A ("TIA/EIA Building Telecommunications Wiring Standards") wydana w pażdzierniku 1995, która powstała na bazie normy EIA/TIA 568 (złącza i kable do 16MHz) po uwzględnieniu biuletynów TSB 36 (kable do 100MHz), TSB 40 (złącza do 100MHz), TSB 40A (złącza i kable krosowe do 100MHz) oraz projektu SP-2840 (złącza i kable do 100MHz ).
Z czasem powstało szereg norm towarzyszących, z których najważniejsze to:
- EIA/TIA 569 "Commercial Building Telecommunications for Pathways and Spaces" (Kanały telekomunikacyjne w biurowcach).
- EIA/TIA 606 "The Administration Standard for the Telecommunications Infrastructure of Commercial Building" (Administracja infrastruktury telekomunikacyjnej w biurowcach).
- EIA/TIA 607 "Commercial Building Grounding and Bonding Requirements for Telecommunications" (Uziemienia w budynkach biurowych).
- TSB 67 "Transmission Performance Specifications for Field Testing of Twisted-Pair Cabling Systems" (Pomiary systemów okablowania strukturalnego).
- TSB 72 "Centralized Optical Fiber Cabling Guidelines" (Scentralizowane okablowanie światłowodowe).
- TSB 75 "Additional Horizontal Cabling Practices for Open Offices"(Nowe rozwiązania okablowania poziomego dla biur o zmiennej aranżacji wnętrz).
- TSB 95 "Additional Transmission Performance Guidelines for 4-Pair 100
Category 5 Cabling" (Dodatkowe wymagania dla 4-parowych, 100
kabli kategorii 5).